شهيد خونين بال و پر علي اکبر بهاري فرزند حسنعلي به سال 1343 در چهارقلعه تکاب چشم به جهان هستي گشود. 
خلق پاک شهادت از ناصيه کودکيش مي درخشيد و اين شهيد پاکدامن آراسته به محاسن اخلاق هر روز قدمي افراشت و بزرگتر مي شد و در درس و تحصيل، تا سوم راهنمايي توانست پيش رود و به خاطر شوق روزافزا به دفاع از حريم پاک دين و قرآن دست از درس وعلم کشيده وبه سنگرهاي پيکار پيوست.
او عضويت سپاه گرديد و در حين خدمت در کلاسهاي شبانه نيز شرکت مي جست. در چندين عمليات جنگ حاضر شد و بارها مجروح گشت و ليکن اراده اش والاتر از آن بود که از پاي بنشيند. راضي به رضاي حق بود و با جان و دل آنچه از معشوق مي رسيد مي پذيرفت و شهيد آهنين اراده همراه با رزم به تحصيل نيز پرداخت و توانست تا اخذ ديپلم پيش رود شهيد چون از خانه وخانواده دور بود وهمواره از تهران به خطوط جبهه اعزام مي گشت خود را از اينکه خانواده بدرقه اش نمي کنند تا بي تابي کنند آسوده مي ديد شهيد نيک فرجام عاقبت پس از چندين بار شرکت در جبهه در تاريخ 21/1/66 در شلمچه حين عمليات کربلاي 8 بر اثر ترکش توپ پرپر شد و به اوج شهادت پرکشيد. تا آنجا که از پيکر پاکش اثري خاکدان هستي نماند و هم نور شد 
 

واقعاً راه مسلماني و سعادت در اين برهه از زمان اين است که براي دفاع از اسلام عزيز بپاخيزيم و در اين راه قدم بنهيم وبه شعارهايمان جامه عمل بپو شانيم. همچنين نيتهايمان را خالص کنيم واين را بايد بدانيم که تنها شعار دادن فايده اي به اسلام و بالاتر از اين به حال خودمان در اين دنيا و آن دنيا از نظر اجر و پاداش ندارد
اگر من شهيد شدم بر مزارم گريه نکنيد. اگر مجروح شدم به ملاقاتم هجوم نياوريد واگر اسير شدم (انتظار آمدنم را نکشيد واکر ناپديد شدم ) به ياد شهيد گمگشته در قبرستاني که رفتيد براي من نيز فاتحه بخوانيد.

فاتحه اي چو آمدي بر سر خسته اي بخوان
لب بگشا که مي دهد لعل لبت به مرده جان