شهيد عمران محمود زاده در سال ۱۳۳۹ در يک خانواده روستايي و مومن چشم به جهان گشود و در سن ۱۱سالگي به همراه خانواده به شهرستان ماکو رفت و مدارج تحصيلي را با موفقيت پشت سر گذاشت در مجالس بحث هاي سياسي شرکت مي جست . تشنه فهميدن و فهماندن بود و کمبودهاي علمي خود را به سرعت جبران مي کرد و در فعاليتهاي انقلاب نه تنها همگام مردم آگاه و بيدار شهر و ديار خويش بود بلکه در بعضي موارد جزء پيش قراولان آن بود . در اولين بهار آزادي تحصيلات متوسطه را در رشته فرهنگ و ادب به اتمام رسانده بلافاصله در رشته حقوق قضايي از دانشگاه تهران پذيرفته شد به مدت دو ترم در آن رشته تحصيل نمود که به مناسبت انقلاب فرهنگي در دانشگاهها به ديار خويش مراجعت نمود و به عضويت رسمي سپاه پاسداران درآمد و در فعاليتهاي پر نقش آن زمان سپاه پاسداران که با عوامل گوناگون ضد انقلاب مواجه بود شرکت داشت و در تثبيت موقعيت انقلاب اسلامي و شناسايي و برطرف نودن عوامل مخل و مخرب انقلاب شب و روز در تلاش بود .

به گفته شهيد: 

 " به هيچ چيز دنيا برايم جاذبه ندارد در اين راه قدم مي گذارم نه از سر ماجراجويي بلکه طلب رضاي دوست و طلب ديدار اوست که مي تواند مرا خوشحال نمايد" 

با شروع جنگ تحميلي راهي ميدانهاي نبردشد . در شب جمعه تاريخ ۲۷/ ۱۲/۶۰ در جبهه گيلانغرب بعد از برگزاري دعاي کميل بلافاصله با دشمن در يک درگيري روياروي دشمن بعثي در اثر اصابت تير به چشم چپ به شهادت مي رسد و روح ملکوتي اش به ملکوت اعلي مي پيوندد

بخشي از وصيتنامه:
با سلام و درود بر امام زمان(عج) و امام امت و همه خدمتگزاران دين و قرآن و آرزوي پيروزي نهايي قواي هميشه پيروز اسلام بر کفر جهاني .

خدايا! با بار سنگين گناه مي دانم که عاقبت قبولم نکني و در پيشگاه رسول خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) و شهدا شرمنده شوم ولي نااميد از رحمت تو نيستم و ترا به عزت و جلالت و به مظلوميت علي(ع) و فاطمه(س) قسم عاقبت عمرم را با شهادت در راهت ختم به خير بگردان . عزيزان هر چه خواستم در اين نوشته از وظيفه و تکليف بگويم عاجز ماندم و تنها به گوشه اي از آنچه که دوستان و عاظقان خدا يعني شهدا گفته اند اشاره اي مي کنم . برادران و خواهران مسلمان ما در مقطعي از تاريخ قرار گرفته ايم که با عنايت و توجه خاص خداوند تبارک و تعالي اسلام عزيز و قرآن کريم حجابها را کنار زده و موانع و سدها را در هم شکسته و بتها و بتخانه ها را در هم مي کوبد و انجام اين ماموريت عظيم را ابراهيم زمان واسماعيليها به عهده دارند هر چند انجام اين ماموريت سخت است و در انجام آن ميان آتش بايد رفت و در خون شنا کرد اما اجراي فرمان خداوند متعال شيرين تر است و ابراهيم مکلف به اجراي آن است و اسماعيليها هم بايد عاشقانه آماده قرباني در قربانگاه خود شوند و اين امتحان سختي است و قبول شدن در آن نه به علم است نه ثروت و مقام بلکه بريدن از علائق دنيوي و پرداختن به دو جهاد اکبر و اصغر است . اي کسانيکه در مقابل اين همه خونهاي به ناحق ريخته شده احساس مسئوليت مي کنيد و در اين شرايط اسلام عزيز حساس ترين لحظات تاريخ خود را پشت سر مي گذارد و تمامي ايمان در مقابل تمامي کفر قرار گرفته است و در اين مبارزه نابرابر پيامبر اسلام(ص) و ائمه طاهرين(ع) نظاره گر نبرد بي امان و مقاومت بي دريغ است خود در مقابل کفار هستند و بدين جهت امام امت نداي هل من ناصر ينصرني سر مي دهد و تکليف همه را روشن مي سازد چطور مي توان ساکت نشست در حاليکه امام عزيزمان از دست طلحه و زيبرها و عافيت طالبان به درد مي آيد و با امت هميشه بيدار اسلام درد دل مي کند و آنان را به کمک اسلام مي طلبد چطور ممکن است انسان شاهد شهادت و سوختن پيکر مطهر باکريها باشد و خود گوشه اي نشيند و در پي مقام و زندگي و رفاه باشد . 

عزيزان واي کسانيکه بعد از تولد اولين پيامي که به گوشتان خوانده اند (الله اکبر و لااله الا الله) بوده و به ياري اسلام بشتابيد و به آتش سلاحتان بر دهان صلح طلبان و عافيت طلبان بکوبيد و ذلت و خواري را بر آنان بگذاريد و عزت و شرف و لقاء الله را خود انتخاب کنيد. 

بدانيد که در اين لحظات سرنوشت ساز کوچکترين غفلت و بي تفاوت ما مساوي با شکست اسلام است و آن روز روز مرگ ماست و خشم و غضب خداوند قهار پاداش ما. پس در بيعت خود با امام ثابت قدم باشيد و همچنان در برابر توطئه هاي شرق و غرب سپر باشيد .

پدر و مادر مهربانم! سلام بر شما و سلام بر بزرگيها و محبتها و مشقات شما بدانيد که عالم محضر خداست و همه از آن اويند و به سوي او رجعت خواهند کرد ولي بعضي ها توشه اي است بدست و بعضي ديگر دست خالي. عده اي به لقاء الله مي رسند و عده اي ديگر به اسفل السافلين سقوط مي کنند و به هر ترتيب همه بايد بروند اما چه بهتر از اين که در راه خداوند بروند و اما خواهران عزيزم قوي باشيد و در مقابل دشمنان اسلام بغريد و به زينب کبري(س) شير زن کربلا اقتدا کنيد و هميشه و در همه حال با حجاب باشيد و ارتباطتان را با خدا قوي کنيد و نماز و ساير واجبات و مستحبات بيشتر اهميت دهيد که سعادت شما در اين است. راضي به رضاي خدا باشيد و بر او توکل کنيد و با صبر و بردباري به جنگ و مشکلات و ناملايمات فکر کنيد و برويد و سرگذشت و زندگي توام با مشکلات طاقت فرساي اولياء خدا را مطالعه کنيد و بدانيد که خداوند متعال دوست دارد بندگان خوب خود را در کوره آتش مشکلات آبديده کند و پاک بر حضور پذيرد و شما نيز سعي کنيد بنده خوبي براي خداي تبارک و تعالي باشيد